บทกวี
บทกวี
คือ ภาษาของอารมณ์ความรู้สึกนึกคิด
คือเครื่องมือที่จะนำสิ่งที่เรารู้สึกว่าเป็นข่าวสารออกมาแสดงให้ประจักษ์ ตระหนัก
ตระหนก สะทก สะท้อน กวีอาจไม่มีหน้าที่สรุปหรือฟันธงความจริง
แต่กวีอาจหมุนแปรคำและความให้เห็นความจริงใหม่ๆ ของชีวิตหลายด้าน ทั้งเรื่องที่บางทีคนทั่วไปคิดไม่ถึง
และแม้แต่ตัวกวีเองก็เพิ่งจะคิดถึง
องค์ประกอบของบทกวี
มี 2 ส่วนหลัก ๆ ได้แก่
1. ความรู้สึก
สารหรือเรื่องที่ต้องการถ่ายทอด บทกวีที่ดีออกมาจากความรู้สึกของผู้เขียน
ความรู้สึกอาจเกิดขึ้นโดยกะทันหันหลังจากไปกระทบบางสิ่งบางอย่าง ก่อเกิดแรงบันดาลใจ
อาจรู้สึก เปี่ยมสุข เปี่ยมความหมาย หรือรู้สึกนิ่งลึกดิ่งจมในเหวหุบแห่งความเศร้า
ฯลฯ
2. รูปแบบที่กวีเลือกในการนำเสนอ
บทกวีนั้นเป็นส่วนหนึ่งของมนุษยชาติมาตั้งแต่โบราณกาล
ผ่านทั้งการขับร้องในการละเล่น สิงหนาท เพลงกล่อม เพลงสดุดี
ซึ่งปรากฏอยู่ทั้งประวัติศาสตร์ และตำนาน
ประวัติศาสตร์เองบางครั้งก็เล่าเรื่องราวในรูปแบบบทกวี
ในเป็นรูปแบบในการถ่ายทอดการผสมผสานของความงามและภาษา ก่อนที่มนุษย์จะมีภาษาเขียน
และดนตรี จนถึงยุคที่มีวิวัฒนาการการพิมพ์ ทำให้บทกวีแพร่หลาย
และมนุษย์สามารถประพันธ์และถ่ายทอดความงามทางภาษาของตนขึ้น
บทกวีนั้นถูกตีค่าให้สูงมากกว่าจะเป็นเพียงส่วนหนึ่งของสิ่งบันเทิงใจ
บทกวีนั้นเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่บรรจุความมีตัวตนของมนุษย์
แต่ไม่ใช่ตัวตนที่เป็นกายเนื้อ หากแต่เป็นตัวตนทางจิตวิญญาณและชีวิต
เพราะสิ่งที่ปรากฏออกมาในกวีนั้น เป็นเรื่องราวที่ออกมาจากจิต และประพันธ์เป็นภาษาที่คนทั่วไปไม่ใช้กัน
ตัวอย่างเช่นในหนังเรื่อง Sweeney todd จะมีฉากที่ตัวละครพูดว่า
ไม่รู้ว่า กวีผู้นั้นเขาตายแล้วหรือยัง ซึ่งอาจตีความได้ว่า
กวีนั้นทำงานที่ไม่ใช่ของโลกนี้ แต่เป็นอีกโลกหนึ่ง ซึ่งก็คือ โลกแห่งจิต
อีกสิ่งหนึ่งที่ขาดกันไม่ได้กับกวี
คือดนตรี เพราะบทกวีจะสามารถถูกถ่ายทอดให้ออกมาให้สมบูรณ์ได้
ด้วยการอาศัยท่วงทำนอง และจังหวะ ในบทกวีหลายบทจะมีการเว้นวรรค การกำหนดให้
แต่ละบรรทัด ใช้คำกี่คำ นั่นเป็นทฤษฏีเรื่องจังหวะ แบบดนตรี
สำหรับคำนิยามของบทกวี
โดยนักกวีเด่นๆ มีดังต่อไปนี้
บทกวีคือศิลปะที่เป็นศูนย์รวมของความปิติพร้อมด้วยความจริง
ด้วยการเรียกจินตนาการออกมาช่วยเหตุผล (Poetry is the art of uniting
pleasure with truth, by calling imagination to the help of reason.) - Samuel
Jackson
บทกวีคือการเคลื่อนไหวที่เปี่ยมล้นของธรรมชาติของความรู้สึกอันทรงพลัง
ทำให้มันแยกตัวเฉพาะออกมาจากอารมณ์ที่สงบเงียบ (Poetry is the
spontaneous overflow of powerful feelings; it takes its origin from emotion
recollected in tranquillity) - William Wordsworth
ถ้าฉันอ่านหนังสือและมันทำให้ร่างกายฉันเย็นเฉียบจนยากจะหาไฟใดมาอบอุ่นร่างกายฉันได้
ฉันรู้ว่านั่นบทกวี ถ้าฉันรู้สึกทางกายว่าบนสุดของศรีษะของฉันถูกเอาออกไป
นั่นคือบทกวี และนี่ก็เป็นหนทางเดียวที่ฉันจะรับรู้ถึงบทกวี (If i
read a book and it makes my body so cold no fire can ever warm me. i know that
is poetry. if i feel physically as if the top of my head were taken off, i know
that is poetry these are the only ways i know it.) Emily dickinson
ถ้าให้ข้าพเจ้ากำหนด...
บทกวีคือคำหลากหลายที่เป็นการสร้างสรรค์จังหวะของความงาม (I
would define... the Poetry of words as The Rhythmical Creation of Beauty.) -
Edgar Allan Poe.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น